Vandaag waren we met heel wat leden van de ziekendienst op de uitvaartdienst van André Herman in het zorgcentrum St. Jozef te Oostkamp.
Twee brancardiers van Vlaanderens Bedevaarten en twee afgevaardigden van de Vrienden van Banneux brachten de lijkkist binnen.
Vooraan stond de vlag van Vlaanderens bedevaarten, op het altaar een foto van André van op de Meibedevaart, naast de lijkkist zijn bedevaartkaars en op de lijkkist zijn geliefde Maria-ikoon van op zijn kamer. Terecht zegde de aalmoezenier van het centrum dat André fier en gelukkig zou geweest zijn zoveel vrienden rondom hem te zien met zo mooie symbolen.
Wellicht was Andree'tje, zoals hij steeds genoemd werd, met zijn 48 deelnames één van de beste clienten van de ziekendienst. Wellicht ook één van de sympathiekste patienten; steeds content, nooit opdringerig, guitig in zijn doen zoals je op de foto kan zien en dankbaar voor het minste gebaar.
Ook de begeleider van de Banneuxbedevaarten beschreef een zo treffend en gevoelvol beeld van hem dat heel wat mensen een traan deed wegpinken.
Andreetje was een mens om van te houden.
Hij was reeds van zijn 32 jaar tot op heden, 85 jaar oud, in het zorgcentrum
waar hij ook, hoe kan het anders de viend was van iedereen. Heel dikwijls zal hij het moeilijk gehad hebben zonder de last te willen zijn van een ander.
Op zijn gedachtenisprentje lezen wij:
" God en zijn Moeder" waren de zon en zijn toevlucht in zijn lang leven"-
"In het eeuwig leven waarin je nu mocht binnentreden, ben je mobiel, gaaf en volkomen: een verrezen mens" .
Hoeveel keren reisde je niet naar Lourdes, naar Banneux, naar Oostakker, waar je lichaam wel niet genas, maar waar je ziel werd gevuld met troost,
met moed en met de kracht om anderen te troosten en te bemoedigen.
André'tje was niet groot van gestalte en toch oversteeg hij zovelen in moed en deugdzaamheid, in eenvoud en gelukkig zijn om zoveel kleine dingen.
Twee brancardiers van Vlaanderens Bedevaarten en twee afgevaardigden van de Vrienden van Banneux brachten de lijkkist binnen.
Vooraan stond de vlag van Vlaanderens bedevaarten, op het altaar een foto van André van op de Meibedevaart, naast de lijkkist zijn bedevaartkaars en op de lijkkist zijn geliefde Maria-ikoon van op zijn kamer. Terecht zegde de aalmoezenier van het centrum dat André fier en gelukkig zou geweest zijn zoveel vrienden rondom hem te zien met zo mooie symbolen.
Wellicht was Andree'tje, zoals hij steeds genoemd werd, met zijn 48 deelnames één van de beste clienten van de ziekendienst. Wellicht ook één van de sympathiekste patienten; steeds content, nooit opdringerig, guitig in zijn doen zoals je op de foto kan zien en dankbaar voor het minste gebaar.
Ook de begeleider van de Banneuxbedevaarten beschreef een zo treffend en gevoelvol beeld van hem dat heel wat mensen een traan deed wegpinken.
Andreetje was een mens om van te houden.
Hij was reeds van zijn 32 jaar tot op heden, 85 jaar oud, in het zorgcentrum
waar hij ook, hoe kan het anders de viend was van iedereen. Heel dikwijls zal hij het moeilijk gehad hebben zonder de last te willen zijn van een ander.
Op zijn gedachtenisprentje lezen wij:
" God en zijn Moeder" waren de zon en zijn toevlucht in zijn lang leven"-
"In het eeuwig leven waarin je nu mocht binnentreden, ben je mobiel, gaaf en volkomen: een verrezen mens" .
Hoeveel keren reisde je niet naar Lourdes, naar Banneux, naar Oostakker, waar je lichaam wel niet genas, maar waar je ziel werd gevuld met troost,
met moed en met de kracht om anderen te troosten en te bemoedigen.
André'tje was niet groot van gestalte en toch oversteeg hij zovelen in moed en deugdzaamheid, in eenvoud en gelukkig zijn om zoveel kleine dingen.
Het gebeurt niet zo dikwijls maar voor zulke mensen mag de vlag van Vlaanderens Bedevaarten uit de kast worden gehaald !
