Andreetje

Vandaag waren we met heel wat leden van de ziekendienst op de uitvaartdienst van André Herman in het zorgcentrum St. Jozef te Oostkamp.

Twee brancardiers van Vlaanderens Bedevaarten en twee afgevaardigden van de Vrienden van Banneux brachten de lijkkist binnen.
Vooraan stond de vlag van Vlaanderens bedevaarten, op het altaar een foto van André van op de Meibedevaart, naast de lijkkist zijn bedevaartkaars en op de lijkkist zijn geliefde Maria-ikoon van op zijn kamer. Terecht zegde de aalmoezenier van het centrum dat André fier en gelukkig zou geweest zijn zoveel vrienden rondom hem te zien met zo mooie symbolen.

Wellicht was Andree'tje, zoals hij steeds genoemd werd, met zijn 48 deelnames één van de beste clienten van de ziekendienst. Wellicht ook één van de sympathiekste patienten; steeds content, nooit opdringerig, guitig in zijn doen zoals je op de foto kan zien en dankbaar voor het minste gebaar.
Ook de begeleider van de Banneuxbedevaarten beschreef een zo treffend en gevoelvol beeld van hem dat heel wat mensen een traan deed wegpinken.
Andreetje was een mens om van te houden.

Hij was reeds van zijn 32 jaar tot op heden, 85 jaar oud, in het zorgcentrum
waar hij ook, hoe kan het anders de viend was van iedereen. Heel dikwijls zal hij het moeilijk gehad hebben zonder de last te willen zijn van een ander.

Op zijn gedachtenisprentje lezen wij:
" God en zijn Moeder" waren de zon en zijn toevlucht in zijn lang leven"-
"In het eeuwig leven waarin je nu mocht binnentreden, ben je mobiel, gaaf en volkomen: een verrezen mens" .
Hoeveel keren reisde je niet naar Lourdes, naar Banneux, naar Oostakker, waar je lichaam wel niet genas, maar waar je ziel werd gevuld met troost,
met moed en met de kracht om anderen te troosten en te bemoedigen.

André'tje was niet groot van gestalte en toch oversteeg hij zovelen in moed en deugdzaamheid, in eenvoud en gelukkig zijn om zoveel kleine dingen.

Het gebeurt niet zo dikwijls maar voor zulke mensen mag de vlag van Vlaanderens Bedevaarten uit de kast worden gehaald !

Een andere paasvreugde voor Rosa Lema

Met een ruime deelname namen wij afscheid van Rosa Lema op 10 maart in de O.L.Vrouwekerk te Tielt. Wie dacht dat Rosa alleen was op de wereld met haar lieve zus was verrast door een volle kerk vooral met de vele vrienden en ouders van de Mivaltifamilie.
De Meivrienden van Vlaanderens Bedevaarten waren voor Rosina wellicht een steun en bemoediging. Vriend Omer, geestelijk begeleider in Mivalti en zoveel jaren reisbegeleider van Rosa en Rosina hield er een mooie homilie.

Homilie op uitvaartdienst van Rosa Lema 15 maart 2008 door Diaken Omer Buyse

Beste Rosina, Heer Directeur, Marijke en alle leden van de grote Mivalti-familie, vrienden en sympathisanten.

Rosa heeft haar strijd gestreden. Ze toonde ons de christelijke weg van geloof,hoop en liefde, langs de devotie tot de moeder van Jezus en O.L.Vrouw van Lourdes.
De paasvreugde zal ze nu anders en elders beleven dan wij. Haar levensweg hier op aarde is ten einde. Nu mag ze rusten in de eeuwige vrede.

Op het gedachtenisprentje dat wij straks gaan ontvangen en die opgesteld is door de opvoeders van haar leefgroep staat Rosa, niettegenstaande haar beperkingen, getypeerd als een vrouw met sterke persoonlijkheden, o.a. een karaktervolle vrouw, een doorzetter die wist wat ze wilde, een levensgenieter met een goede smaak, die er ook graag bij was, een dierenvriend en een mensenvriend, en gaarne gezien in haar leefgroep en omgeving, onafscheidelijk van haar zus Rosina !

In het evangelie hoorden wij dat Jezus ons beloofd heeft dat Hij als bemiddelaar ons is voorgegaan om een plaats voor ons voor te bereiden en dat wij die plaats kennen en ook de weg die er naar toe leidt. Daarop zei Thomas: “Heer, wij weten niet waar Gij naar toe gaat! Hoe moeten wij dan die weg kennen ?”- Jezus antwoordde : “Ik ben de weg, de waarheid en het leven!”.
Jezus staat tussen God en ons als bemiddelaar, als sacrament. Jezus is voor ons de weg en het sacrament van de Godsontmoeting. Thomas wist dat toen nog niet. Maar Rosa wist het wel. Zij kende wel de weg. Ze kende de weg naar Lourdes. Sommigen kunnen het misschien aanzien als en omweg. Maar Rosa kende de weg naar Lourdes, haar weg naar de moeder van Jezus die voor ons op haar beurt de bemiddelaarster is voor ons tussen haar en haar zoon Jezus.
“Par Marie à Jesu”. Door Maria tot Jezus, zo staat het in grote letters in de mozaïek van de koepel aan het hoofdaltaar in de Rozenkransbasiliek in Lourdes.

Bij het vijfjarig bestaan van Mivalti zijn wij met een groep bewoners en ouders naar Lourdes geweest en sindsdien was er voor Rosa en Rosina geen houden meer aan. Jaarlijks in de meimaand zijn zij met “Vlaanderens Bedevaarten” naar Lourdes op bedevaart geweest, en ze waren niet helemaal terug of ze planden al om het volgend jaar weer te gaan. Een heel jaar lang verlangden ze om er terug te aan en genoten van de herinneringen. Wekelijks draag ik de H.Communie naar Mivalti en het was altijd Rosa die zorgde dat er een kaars beschikbaar was om te laten branden tijdens mijn rondgang.

Vaarwel Rosa, bedankt voor alle mooie momenten in ons hart en we zullen u blijvend en biddend gedenken bij het Mariabeeld van O.L.vrouw van Lourdes in ons kapelletje in de hof van Mivalti.

Rosa’s aardse weg is nu ten einde. Zij is aangekomen. De voor haar bestemde plaats is nu bezet. Ze denkt nu aan ons. Zij wacht op ons en ze waakt over ons.
Tot weerziens Rosa aan de overkant.
Amen.

Klik hier voor het gedachtenisprentje

Dankbaar aandenken aan Gabrielle Decruyenaere

Lourdesvrienden van Gabrielle en Nicolleke,

Met Mia, Zuster Jaqueline Goument en Paul Dupan waren wij aanwezig op de begrafenis van Gabrielle.
Het was een serene en ontroerende viering waarbij het koor in het latijn het "Weesgegroet" vertolkte en de pastoor de vele bedevaarten naar Lourdes van Gabrielle vermeldde. In de voorbeden werd er gebeden opdat Nicolleke door de zorgen van het RVT niet teveel de zorgen van zijn moeder zou missen. In zijn homilie prees hij de moederlijke zorg van Gabrielle die gans haar leven gegeven had voor haar kinderen in het bijzonder voor Nicolleke. " De vele Lourdesbedevaarten hebben Nicolleke niet fysiek genezen maar de moeder gesterkt om er nog beter voor te zorgen" .
Het is goed als "gepensionneerde" Lourdesvrienden met tijd deze taak te hebben om ook bij dergelijke momenten aanwezig te zijn opdat wij ons één familie zouden voelen.
Klik hier voor de tekst op het bedevaartprentje.

Langs deze weg dank ik ook nogmaals de blijken van medeleven die wij bij onze recente overlijdens van vele Lourdesvrienden mochten ontvangen.

Hopelijk tot vreugdevoller berichtjes.

In Memoriam Trees François

                                         

Hierbij blijken van medeleven

• Veel liefs, Trees.
  
  Ik zie je nog, in december laatst, staan aan de lift van het zorgcentrum H.Hart tot afscheid zwaaien. Je was zo lief voor het bezoek en het was alsof je met ons mee wou gaan.
  Wij zouden nog komen “ nieuwjaren” met een bloemetje, een pralientje of een pintje samen met Raymond in de bar.
• 
  Het was een laatste vaarwel aan de lift. Wij weten echter dat jij nu met de lift hoger op gestegen zijt. Wellicht waar niets anders meer is dan pure liefde, pure vriendschap, puur geluk.
  
  Je blijft in onze herinnering als een schat van een vrouw met wie wij zovele goeie momenten hebben beleefd, aan wie we hebben geleerd trouw en dienstbaar te zijn in de ziekendienst.
• 
  Met het kameraadschap van het “Après Lourdes” vormden we een clubje met collega’s te Kortrijk, Roeselare, Leuven, Tielt, Koksijde, ook met de zieken en hun helpers bleef jij bekommerd..
• 
  Je was een tof en soms guitig gezelschap op reis en tijdens de stageperiode in de Hospiltalité te Lourdes en in het Acceuil St-Frai
  Dank voor al die mooie belevenissen.
  Moge je glimlach, je warme handdruk, je lieve zoenen nu eeuwig zijn.
• 
  Germain en Mia Dierynck-Versavel
  



• 
  
  
  
  Als we volgende week in Lourdes zijn zullen we zeker Thérèse niet vergeten! Zij die haar hart bij de grot verloren had, werd zeker al door de Dame van Massabielle in de hemel verwelkomd.
  Met medeleven voor Raymond, genegen,
  Robrecht De Gersem

Dag Germain,
Bedankt voor de informatie. Ja het was een goed mens. Ik heb een aantal jaren met haar en haar man Raymond mogen samenwerken in de Foyer. Overigens is zij ook nog lid van het Conseil van St. Frai geweest.

Frans Veugen

Dag Germain,
Veel dank voor deze mooie "in memoriam" van onze dierbare Trees François.Een medezuster van mij zou die ook zeer graag op haar pc hebben. Kunt gij dat ook niet mailen naar Maurice Vanheule, aalmoezenier van haar tijd,die haar zeer waardeerde.
Met veel dank voor uw inzet voor onze lieve Trees.
Zr. Thérèse

Dank voor het bericht. Ik gedenk zeker Mevr. Thérèse in mijn eucharistieviering. Wil mijn medeleven uitdrukken bij de familie François.
Het zal me waarschijnlijk - helaas - niet mogelijk zijn om op de uitvaart aanwezig te zijn, omdat ik juist op dat ogenblik dienst heb in de Clarissenkerk, waarvoor uiterst moeilijk vervanging te vinden zal zijn. Ik zal toch eens uitkijken of het wel kan.
Maria Lichtmis, een sprekende datum om haar uitgeleide te doen.

E.H. Jozef Decoene

• Wij hebben het geluk gehad Trees te mogen leren kennen en waarderen in de Lourdes-context.Zij was gepakt door de Lourdes-microbe en met een onblusbaar entoesiasme,een totale overgave en een eeuwige glimlach heeft zij zich vijftig jaar lang ingezet voor de medemens, vooral voor zieken en zorgdragers.Zij was een vrouw met een groot hart , rijk aan dienstbaarheid enchristelijke caritas.Dankbaar bewaren wij zoveel mooie herinneringen aan haar in ons hart.En wij bidden om sterkte voor haar lieve man, Raimond.

Raf en Agnes De Keyser-Roelens

• Al onze eenheid, Germain,
  met het gebeuren bij Thérèse François.
  We gedenken haar in onze Requiemmis
  op maandagavond 4 februari om 18 uur
  in onze Sarephtakapel, Ezelstraat 26, 8000 Brugge.
  Tijdens die concelebratie
  zullen we haar naam en leeftijd luidop vermelden.
  We bidden ook bijzonder voor haar familie
  en heel het Lourdesgebeuren.
  
  Pater Reimond Hoornaert

• Germain en Mia, ik wil mij verontschuldigen vo de begrafenis van Mevrouw François Thérèse. Hier in Brugge is er de begrafenis van E.H.Denaux ook zaterdag. Doch ik zal de overleden speciaal gedenken. Dank u wel dat jullie het mij lieten weten.

zr. Christiane Vantieghem

• Ik kan niet aanwezig zijn op de begrafenis maar stuurde een deelneming aan Raymond en familie.Trees zal in onze herinneringen blijven voortleven als de steeds superbezorgde vrouw die met tedere en zachte woorden en daden iedereen en vooral de zieken ten dienste stond.Haar laatste levensmaanden waren voor haar een ellendige situatie geworden...Als je leven één lange lijdensweg wordt is sterven misschien toch een bevrijding.Hoplijks wordt Raymond nu goed opgevangen want zijn toestand is meer dan triestig.

Ignace Debaene

• UITVAARTDIENST TREES
  
  Met ruim dertig vrienden van Trees en van de Hospitaliteit van Vlaanderens Bedevaarten waren wij aanwezig op de uitvaart, een mooie en serene dienst. Echt zoals onze dierbare het had gewenst.
  
  Vooraan stond haar grote foto met haar innemende glimlach, nog steeds.
  Aandoenlijk werd zij de kerk binnengedragen door haar zo geliefde kleinzonen.
  Op O.L.Vrouw Lichtmis stelde de celebrant de viering in het teken van het licht: Thérèse was voor haar familie, haar omgeving, haar taak in de ziekendienst als een verhelderend licht,een blij gezicht, een helpende hand geweest.
  Op haar was bijzonder ook van toepassing de lezing uit het boek De Prediker: Er is een tijd…
  Heel sereen speelde het orgel na de homilie het “Te Lourdes” en ietwat informeel maar heel intens werd voor de vredeswens gezamenlijk het Weesgegroet gebeden, aandoenlijk speelde Luc op zijn saxofoon zijn serenade en las dochter Martine een prachtige afscheidsbrief.
  Ook Raymond was er stilletjes bij.
  
• Voor de vrienden van Vlaanderens Bedevaart was het weer een dag waarop wij ons zo vriendschappelijk verenigd voelden in verdriet en in vreugd. Een beetje vreugd omdat wij zo mooie mensen kennen als ons zonnetje Trees.
  Zeker zullen wij Trees op onze Meibedevaart bij Maria nog herdenken.

Germain.