donderdag 3 april 2008

Een andere paasvreugde voor Rosa Lema









Met een ruime deelname namen wij afscheid van Rosa Lema op 10 maart in de O.L.Vrouwekerk te Tielt. Wie dacht dat Rosa alleen was op de wereld met haar lieve zus was verrast door een volle kerk vooral met de vele vrienden en ouders van de Mivaltifamilie.
De Meivrienden van Vlaanderens Bedevaarten waren voor Rosina wellicht een steun en bemoediging. Vriend Omer, geestelijk begeleider in Mivalti en zoveel jaren reisbegeleider van Rosa en Rosina hield er een mooie homilie.

Homilie op uitvaartdienst van Rosa Lema 15 maart 2008 door Diaken Omer Buyse

Beste Rosina, Heer Directeur, Marijke en alle leden van de grote Mivalti-familie, vrienden en sympathisanten.

Rosa heeft haar strijd gestreden. Ze toonde ons de christelijke weg van geloof,hoop en liefde, langs de devotie tot de moeder van Jezus en O.L.Vrouw van Lourdes.
De paasvreugde zal ze nu anders en elders beleven dan wij. Haar levensweg hier op aarde is ten einde. Nu mag ze rusten in de eeuwige vrede.

Op het gedachtenisprentje dat wij straks gaan ontvangen en die opgesteld is door de opvoeders van haar leefgroep staat Rosa, niettegenstaande haar beperkingen, getypeerd als een vrouw met sterke persoonlijkheden, o.a. een karaktervolle vrouw, een doorzetter die wist wat ze wilde, een levensgenieter met een goede smaak, die er ook graag bij was, een dierenvriend en een mensenvriend, en gaarne gezien in haar leefgroep en omgeving, onafscheidelijk van haar zus Rosina !

In het evangelie hoorden wij dat Jezus ons beloofd heeft dat Hij als bemiddelaar ons is voorgegaan om een plaats voor ons voor te bereiden en dat wij die plaats kennen en ook de weg die er naar toe leidt. Daarop zei Thomas: “Heer, wij weten niet waar Gij naar toe gaat! Hoe moeten wij dan die weg kennen ?”- Jezus antwoordde : “Ik ben de weg, de waarheid en het leven!”.
Jezus staat tussen God en ons als bemiddelaar, als sacrament. Jezus is voor ons de weg en het sacrament van de Godsontmoeting. Thomas wist dat toen nog niet. Maar Rosa wist het wel. Zij kende wel de weg. Ze kende de weg naar Lourdes. Sommigen kunnen het misschien aanzien als en omweg. Maar Rosa kende de weg naar Lourdes, haar weg naar de moeder van Jezus die voor ons op haar beurt de bemiddelaarster is voor ons tussen haar en haar zoon Jezus.
“Par Marie à Jesu”. Door Maria tot Jezus, zo staat het in grote letters in de mozaïek van de koepel aan het hoofdaltaar in de Rozenkransbasiliek in Lourdes.

Bij het vijfjarig bestaan van Mivalti zijn wij met een groep bewoners en ouders naar Lourdes geweest en sindsdien was er voor Rosa en Rosina geen houden meer aan. Jaarlijks in de meimaand zijn zij met “Vlaanderens Bedevaarten” naar Lourdes op bedevaart geweest, en ze waren niet helemaal terug of ze planden al om het volgend jaar weer te gaan. Een heel jaar lang verlangden ze om er terug te aan en genoten van de herinneringen. Wekelijks draag ik de H.Communie naar Mivalti en het was altijd Rosa die zorgde dat er een kaars beschikbaar was om te laten branden tijdens mijn rondgang.

Vaarwel Rosa, bedankt voor alle mooie momenten in ons hart en we zullen u blijvend en biddend gedenken bij het Mariabeeld van O.L.vrouw van Lourdes in ons kapelletje in de hof van Mivalti.

Rosa’s aardse weg is nu ten einde. Zij is aangekomen. De voor haar bestemde plaats is nu bezet. Ze denkt nu aan ons. Zij wacht op ons en ze waakt over ons.
Tot weerziens Rosa aan de overkant.
Amen.

Klik hier voor het gedachtenisprentje

Dankbaar aandenken aan Gabrielle Decruyenaere

Lourdesvrienden van Gabrielle en Nicolleke,

Met Mia, Zuster Jaqueline Goument en Paul Dupan waren wij aanwezig op de begrafenis van Gabrielle.
Het was een serene en ontroerende viering waarbij het koor in het latijn het "Weesgegroet" vertolkte en de pastoor de vele bedevaarten naar Lourdes van Gabrielle vermeldde. In de voorbeden werd er gebeden opdat Nicolleke door de zorgen van het RVT niet teveel de zorgen van zijn moeder zou missen. In zijn homilie prees hij de moederlijke zorg van Gabrielle die gans haar leven gegeven had voor haar kinderen in het bijzonder voor Nicolleke. " De vele Lourdesbedevaarten hebben Nicolleke niet fysiek genezen maar de moeder gesterkt om er nog beter voor te zorgen" .
Het is goed als "gepensionneerde" Lourdesvrienden met tijd deze taak te hebben om ook bij dergelijke momenten aanwezig te zijn opdat wij ons één familie zouden voelen.
Klik hier voor de tekst op het bedevaartprentje.

Langs deze weg dank ik ook nogmaals de blijken van medeleven die wij bij onze recente overlijdens van vele Lourdesvrienden mochten ontvangen.

Hopelijk tot vreugdevoller berichtjes.